Musimy pojąć swoje życie jako diakonię, jako służbę dla budowania wspólnoty Kościoła. Ostatecznie nasze życie dopiero wtedy będzie miało pełny sens i pełną wartość, kiedy zrozumiemy, że ono musi stać się diakonią, służbą, dla wypełnienia odwiecznego planu Ojca, dla budowania od wieków przez Boga zamierzonej wspólnoty ludzi z Bogiem i między sobą. To jedyna sprawa, dla której warto żyć – i której trzeba służyć! Każdy z nas od chwili chrztu świętego przeznaczony jest również do diakonii. Wszczepienie w Chrystusa przez chrzest jest wszczepieniem w Jego postawy, a istotną Jego postawą jest postawa służby wobec Ojca i wobec wspólnoty ludu Bożego. Dlatego z powołania chrztu świętego wyrasta powołanie do diakonii. (…) Takie jest radosne powołanie każdego z nas.
Czcigodny Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki
Powołanie do służby wynika ze źródła, którym jest sakrament chrztu świętego. Dla tych, którzy swoje miejsce w Kościele rozpoznali w Ruchu Światło-Życie, wyraża się ono w podjęciu diakonii – posługi dla braci, aby posiadać siebie w dawaniu siebie. Osoby kończące formację podstawową w Ruchu angażują się w posługę w diakoniach, przede wszystkim w parafii, a także w diecezji. Aby owocnie służyć innym, przekazywać im to, czym sami żyjemy, potrzebujemy stałej formacji. Każdy członek diakonii powinien mieć swoją grupę formacyjną, w której odbywa swoją osobistą formację – ponieważ wzrastanie w osobistej więzi wiary, nadziei i miłości z Chrystusem Sługą jest absolutnym fundamentem wszelkiego owocnego działania. (Diakonia miejscem formacji i posługi w Ruchu Światło-Życie i poprzez Ruch Światło-Życie) Potrzeba więc osób, które zaangażują się w pomoc w formowaniu tych, którzy mają formować innych. Potrzeba takich animatorów, którzy będą pomagać innym animatorom, aby ich działania apostolskie przynosiły jeszcze większy owoc. Głównym zadaniem Diakonii Formacji Diakonii jest na tę potrzebę odpowiedzieć.
Aktualności